Dzisiejsza dzielnica powstała prawdopodobnie w XVIII wieku jako dalekie przedmieście położone wzdłuż drogi do Ujścia, na piaszczystym wzgórzu zwanym Górą Karola (Karlsberg). W 1775 na wzgórzu założono strzelnicę pilskiego Bractwa Kurkowego, w1784 zaś pruskie władze wojskowe wzniosły tu szubienicę. Pamiątką po strzelnicy przeniesionej w 1896 do Parku Miejskiego jest tzw. Stary Dom Strzelecki i nazwa ul. Strzeleckiej. Na przełomie XIX i XX wieku powstała zabudowa szosy do Ujścia (obecna al. Poznańska). Domy były budowane dla robotników, szczególnie kolejarzy. Ta część miasta była wówczas zwana Murzyńską Wioską, ze względu na niemal całkowity brak zieleni w porównaniu do reszty miasta. W tym samym czasie wybudowano tu gazownię miejską. Natomiast we wschodniej części dzielnicy, w pobliżu rzeki Gwdy powstały dwie cegielnie, których pozostałościami jest kilka niewielkich stawów. Staszyce znacznie rozbudowano w okresie międzywojennym, kiedy to powstały domy w rejonie obecnej ul. Wiosny Ludów oraz na tzw. Dołkach.
Po wojnie dawny Karlsberg otrzymał nazwę "Staszyce", upamiętniającą Stanisława Staszica. W latach 70. XX wieku powstała niezrealizowana koncepcja budowy wielkich zakładów produkcji włókien sztucznych "Chemitex" oraz powiązanego z nimi 40-tysięcznego osiedla "Leśnego"[1]. Mimo sporej liczby ludności, dopiero od 1993 roku na Staszycach istnieje samodzielna parafia rzymskokatolicka.